Iedereen krijgt in zijn leven te maken met verliezen. Verlies van gezondheid, van iets wat je graag wilde maar niet is gelukt en natuurlijk het verlies van mensen waar je veel van houdt. Hoe beter onze relatie, des te groter is het gevoel van verlies. Het verwerken van dit verlies noemen we rouwen. En rouwen kost tijd.
Iedereen rouwt op zijn eigen manier
Hoe iemand omgaat met een verlies is heel verschillend. Het maakt al een verschil of degene die is overleden een ziekbed heeft gehad. Hoeveel pijn heeft iemand geleden? Is er op een goede manier afscheid genomen? Heb je alles kunnen zeggen wat je nog wilde zeggen? Of is iemand plotseling weggerukt uit je leven. Heb je iemand die ochtend nog bij het ontbijt gezien en grapjes gemaakt en 's middag krijg je een telefoontje op je werk van de politie. Hoe was de relatie met de persoon die overleden is? Sommige mensen kunnen juist heel opgelucht zijn als iemand is overleden.
Rouwverwerking
Hoe iemand rouwt is ook heel verschillend. Sommige mensen willen heel veel praten, anderen niet. Sommige mensen willen veel mensen om zich heen, anderen willen liever alleen zijn. Sommigen willen in bed onder de dekens kruipen en er een maand niet meer onder vandaan komen, anderen willen zo snel mogelijk weer aan het werk en hun dagelijks dingen blijven doen. Zoveel mensen zoveel verschillen. Gelukkig is er geen goed of fout wat betreft rouwen. Jij doet het op jouw manier.
Rouwen: als het langer duurt dan je omgeving snapt
Als je een dierbaar iemand hebt verloren, bijvoorbeeld een partner, is dat voor jou een grote verandering. Bij jou is alles anders en je hele huis zit vol met herinneringen. Voor de mensen om je heen is dat vaak minder. Zij kunnen dan ook makkelijker hun leven weer oppakken.
Op een gegeven moment kan het zijn dat jij nog aan het rouwen bent, maar dat je omgeving iets laat merken als 'kom op, dat is nu al weer 6 maanden geleden, je moet verder met je leven.' Soms wordt dit ook gezegd. Soms wordt het subtiel kenbaar gemaakt. Soms spreek je ook mensen lange tijd niet, omdat ze het niet aan durven te kaarten en dan uit ongemakkelijkheid geen contact meer op durven te nemen.
Praten over dood, pijn en verdriet is niet makkelijk
Veel mensen vinden het moeilijk om te praten over dood en doodgaan, of vinden het moeilijk om iemand zoveel pijn of verdriet te zien hebben. Ze weten dan vaak niet wat ze moeten zeggen en zeggen dan maar liever niets of iets onhandigs. Ze bedoelen het altijd goed. Maar het kan er wat ongelukkig uit komen.
Als het kan, dan is het belangrijk dat jij aangeeft wat je graag wilt. Mensen willen je graag helpen, maar weten niet hoe. Als jij ze zegt hoe, dan geeft dat ruimte en helderheid.
Hulp bij rouw
Als je merkt dat je meer tijd nodig hebt om te rouwen, maar je steeds meer bezwaard voelt om je familie of je vrienden er mee 'lastig te vallen', dan kan het goed zijn contact op te nemen met een psycholoog. Een psycholoog kan je helpen bij de verwerking en je kunt er alles precies zo zeggen zoals jij het voelt. Je hoeft geen dingen achter te houden of bang te zijn dat je iemand anders kwetst.
Als je je hierin herkent, maak dan een afspraak voor een kennismakingsgesprek.